woensdag 9 maart 2016

De boeken op volgorde...

Ik heb voor Nederlands dus 10 boeken moeten lezen en op mijn weblog moeten zetten!
Ik zal ze hier even op een rijtje zetten met de volgorde van hoe zij op mijn weblog staan.


  1. Pepijn Lanen                - Naamloos
  2. Tommy Wieringa              - Een mooie jonge vrouw
  3. Annelies Verbeke            - Slaap!
  4. Gabriel Garcia Marquez      - Afval en dorre bladeren
  5. F. Bordewijk                - Bint
  6. Anna Blaman                 - Eenzaam avontuur
  7. Saskia Noort                - De verbouwing
  8. Hannah Bervoets             - Alles wat er was
  9. Maarten 't Hart             - Een vlucht regenwulpen
  10. Saskia Noort                - Koorts

dinsdag 8 maart 2016

Naamloos


Het boek



Naamloos is geschreven in 2016 door de schrijver Pepijn Lanen. Het boek is een roman van 208 bladzijdes. Het hoofdonderwerp van Naamloos is leegte. De hoofdpersoon is niet alleen zijn bezittingen kwijt, maar ook zijn eigen naam...

















Pepijn Lanen





Pepijn Adriaan Lanen (Utrecht, 4 augustus 1982), vooral bekend onder zijn artiestennaam Faberyayo, is een rapper van de rapgroep De Jeugd van Tegenwoordig en Le Le.

Lanen is opgegroeid in Utrecht waar hij naar de Kathedrale Koorschool Utrecht ging. De middelbare school heeft hij voltooid aan het Christelijk Gymnasium Utrecht. Op latere leeftijd verhuisde hij naar Amsterdam en ging hij European Studies studeren aan de Universiteit van Amsterdam .
Op 2 mei 2015 is zijn vriendin Coco bevallen in Amsterdam van hun eerste kind, Blake Bu Lanen.

In 2000 richtte Pepijn samen met zijn neef Nils Kenninck, zijn broer Sander Lanen en Bas Bron de rapgroep Spaarndammerbuurtkliek op.
In 2004 ontmoette hij Freddy Tratlehner (Vieze Fur) en Olivier Locadia (Willie Wartaal) en ontstond De Jeugd van Tegenwoordig. Het nummer Watskeburt?! werd in 2005 uitgebracht bij Magnetron Music en werd direct een grote hit.
Samen met Pièt Par’ra & Rimer London startte Pepijn een zijproject onder de naam Le Le. Onder dit alias verschenen singles en albums als Skinny Jeans, Breakfast en Flage.
Lanen bracht in 2012 zijn eerste soloplaat uit: Coco. Het album is een ode aan zijn gelijknamige vriendin. In tegenstelling tot De Jeugd van Tegenwoordig, heeft Coco een zeer lieflijke en huiselijke thematiek. De plaat is geproduceerd door Benny Sings.
In 2013 tekende Pepijn een contract bij uitgeverij Ambo/Anthos voor zijn boek Sjeumig, een boek met korte verhalen. Het verscheen op 14 november 2013. In januari 2016 verscheen zijn roman Naamloos.

Eerder schreef hij al de korte verhalenbundel Sjeumig dat genomineerd werd voor de Storytel Luisterboek Award.






Recensies










Samenvatting


Naamloos gaat ook over leegte. Na tropenjaren waarin de drank en drugs niet aan te slepen waren, wordt de hoofdpersoon wakker en is alles kwijt. Niet alleen zijn bezittingen, maar ook zijn eigen naam. Lastig, maar ook het begin van de grote omslag.
Zonder drugs, drank en feestgewoel duiken nieuwe pijlers op. Sporten, Russische literatuur en de overrompelende Liefde. Wat Naamloos zo goed maakt, zijn de beschrijvingen van dat feest. Naamloos is door in te zoomen op die eenzame strijd een scherp observerend, doorleefd verslag van de tocht door de nacht die zoveel twintigers en dertigers in de grote stad maken. Moeilijker is het vervolg, de transformatie. Misschien klopt het cliché wel: het gaat niet om de bestemming, maar om de weg ernaartoe.






Mijn mening


Het thema leegte spreekt mij erg aan, vandaar dat ik ook dit boek had gekozen. Toen ik het boek had gekozen had ik er eigenlijk geen verwachtingen van, wel dacht ik dat ik het wel 'moest' leuk vinden omdat het dit jaar nog geschreven is. Toen ik het las kwam ik er eigenlijk best makkelijk doorheen wat altijd fijn is. Ik raad dit boek alleen aan, aan mensen die van dit onderwerp houden. Het is een spannend boek wat ook leuk is.






Overige details


Pepijn Lanen - naamloos
Uitgever : Anthos
Datum uitgave : Januari 2016
Aantal pagina’s : 208

Een mooie jonge vrouw

Het boek




Het boek "Een mooie jonge vrouw"is geschreven in 2014 door Tommy Wieringa. Het boek is een korte roman en heeft 93 bladzijdes. Het hoofdonderwerp in dit boek is pijn. Pijn van dieren en mensen en in hoeverre deze pijn een verband heeft. In hoeverre hebben dieren pijn, en kunnen mensen dit voelen?








Tommy Wieringa




Tommy Wieringa schreef onder andere de romans Alles over Tristan (Halewijnprijs, 2002) en het boek waarmee hij doorbrak naar een groot lezerspubliek, Joe Speedboot (vele nominaties voor literaire onderscheidingen en de F. Bordewijkprijs, 2006). Zijn reisverhalen werden gebundeld in Ik was nooit in Isfahaan (2006). In 2007 verscheen De dynamica van begeerte, een aanstekelijk onderzoek naar de oorsprong van begeerte en de grote rol van pornografie in de moderne wereld. Essays en beschouwingen verschenen in de Volkskrant en NRC Handelsblad. Verder had Wieringa een vaste column in De Pers en in Hollands Diep. Het werk van Tommy Wieringa wordt wereldwijd vertaald, onder meer in het Hebreeuws, het Koreaans en het Frans, Duits en Engels. In mei 2009 verscheen Caesarion, dat op de shortlist stond van de prestigieuze International IMPAC Dublin Literary Award 2013. Pieter Steinz van NRC Handelsblad meldde over de roman het volgende: “Tommy Wieringa heeft er met Caesarion voor gezorgd dat hij bij de Grote Tien van de Nederlandse literatuur hoort.”


In 2012 verscheen zijn roman Dit zijn de namen, dat werd bekroond met de Libris Literatuurprijs en de publieksprijs van de Gouden Boekenuil 2013







Recensies








Samenvatting
Prof. dr. Edward Landauer is 42 jaar als hij de bloedmooie Ruth Walta (27 jaar) voorbij ziet fietsen. Hij is op slag op haar verliefd en wil haar hebben. Op een originele manier weet hij in een café haar adres te krijgen en hij nodigt haar uit voor een roeitochtje. Direct hebben ze bij de eerste ontmoeting al seks.  Toch weet hij dat hij veel ouder is en hij is eigenlijk jaloers op leeftijdgenoten van zijn vriendin. Dat leeftijdsverschil wordt hem ook nog eens duidelijk gemaakt door de Friese vader van Ruth, die zegt dat het verschil tussen hen twee later nog veel duidelijker zal worden. Ook verneemt hij van haar vader dat ze al een keer in een opwelling is getrouwd geweest. Dat heeft ze voor hem verzwegen gehouden.
Verleden: Edward zelf is een bekend microbioloog die dankzij een biologische ontdekking in een bepaalde vorm van Aids bekendheid heeft verworven en op uitnodiging viroloog in een Instituut in Bilthoven wordt. Hij heeft wat los-vaste vriendinnen totdat Ruth voorbij komt fietsen.
Edward en Ruth gaan op uitnodiging van de farmaceutische industrie skiën in Aspen (VS) Daar blijkt Ruth veel principiëler dan Edward. Ze wil zoiets nooit meer doen. Ook is ze vegetariër, want ze denkt dat dieren ook pijn kunnen lijden als ze gedood worden. Ze is tegen massaslachtingen wanneer er een dierenziekte uitbreekt. Edward vindt dat echter noodzakelijk. Het klassieke verhaal van de idealist (Ruth)  tegenover de realist (Edward)
Een ander punt van verwijdering is het moment dat haar broer Friso zijn kind Hunter bij hen achterlaat, omdat zijn vrouw het kind niet meer wil en ze gaan scheiden. Daardoor wordt Ruth haar kinderwens duidelijk. Noodgedwongen stemt Edward daarmee in. Ze trouwen eerst in 2005 en dan begint de tocht naar het kind. Het zaad van Edward is niet al te sterk, maar uiteindelijk komt er toch een baby: Morris. Het jongetje is echter een huilbaby en Edward kan daar slecht tegen. Intussen heeft hij ook al enige tijd een minnares. De jonge assistente Marjolein van Unen  is weliswaar minder mooi dan Ruth, maar wel seksueel  aantrekkelijk voor hem.
Edward doet bij een radioprogramma waarbij een virusziekte wordt nagespeeld een domme uitspraak nl. dat een besmette groep mensen ook zou moeten worden gedood om de rest van de mensheid  te redden. Dat wordt door Ruth maar ook door zijn baas niet erg op prijs gesteld.
Intussen gaat zijn zwager Friso met zijn zoon Hunter op een camping wonen  en Edward moet het verblijf betalen. Zijn zoon  Morris houdt echter niet op met janken en Ruth zegt dat dit komt door de aanwezigheid van Edward. Hij moet van haar eerst op zolder gaan slapen en later zelfs het huis uit. Dan brengt  hij enkele nachten op kantoor door, wat zijn baas uiteindelijk te weten komt. Die vraagt hem bovendien verder uit over zijn overspelige relatie met Marjolein en daaraan moet van baas Jaap een einde komen. Hij mag ook niet meer op kantoor slapen en gaat daarom een nacht in het huisje van Friso en Hunter op de camping slapen. Een dag later geeft hij zijn laatste college voor de zomervakantie en hij vertelt zijn studenten over de kip die bij een experiment ooit bij zijn leeftijdgenoten werd weggehaald. Die kip redde het niet. Het is natuurlijk symbolisch voor de situatie tussen hem en Ruth. Huilend en in opperste ontreddering verlaat hij de collegezaal.





Mijn mening

'Een mooie jonge vrouw' was erg makkelijk te lezen en je was er zo doorheen doordat dit boek korte hoofdstukjes had. Ik wilde maar blijven doorlezen omdat het mij best interesseerde en ik wilde weten wat er verder zou gebeuren. Ik had dit boek daarom ook in 1 dag uit. Dit was niet zo moeilijk omdat het maar 93 bladzijdes had. Het boek interesseerde me heel erg omdat het over pijn ging, en het echt super mooi is beschreven. Op het einde van het boek zegt Edward: 'Dat naarmate we ouder worden... we een bepaald soort gevoeligheid verliezen..." Waarna hij later zegt: "In de neurologie bestaat een term voor wat ik bedoel. Anesthesia dolorosa... De pijnlijke gevoelloosheid". 







Overige details



Tommy Wieringa - Een mooie jonge vrouw
Uitgever : Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek
Datum uitgave : 8 Maart 2014

Aantal pagina’s : 93


Slaap!

Het boek


Het boek Slaap! is geschreven door de schrijfster Annelies Verbeke in januari 2005. Het is een Vlaamse, psychologische roman van 154 bladzijdes. Het hoofdonderwerp van het boek is slapeloosheid. Ook merk je dat de hoofdpersoon erg gefrustreerd hiervan wordt. Het kwijtraken van de controle over de geest en daarmee ook over het leven is erg belangrijk. 












Annelies Verbeke



Annelies Verbeke werd geboren op de koudste dag van 1976. Zij woont in Gent, België. Zij schrijft.

Verbeke studeerde Germaanse taal- en letterkunde en scenarioschrijven. Zij concentreerde zich een tijd op filmscenario's. Het scenario DOGDREAMING bracht haar in 2001 naar een workshop van het Mediterranean Film Institute in Griekenland en in 2003 naar het Filmfestival van Berlijn. In 2004 schreef ze het scenario voor de korte film ROMANCE van Douglas Boswell, die een aantal keren in de prijzen viel. Zij was ook de co-auteur van SWOONI, een film van Kaat Beels die in 2011 in de bioscoop speelde.

In 2003 verscheen bij Uitgeverij De Geus haar debuutroman SLAAP! waarmee ze de Vlaamse debuutprijs, het Gouden Ezelsoor en de Vrouw en Kultuur Debuutprijs won. De roman stond op de longlist van de AKO Literatuurprijs en de Libris Literatuurprijs en werd genomineerd voor de Gerard Walschapprijs. 

Haar jongste roman Vissen Redden verscheen in oktober 2009. Het boek werd genomineerd voor de BNG Nieuwe Literatuurprijs en de Opzij Literatuurprijs. Ook stond het op de longlist voor de Libris Literatuurprijs. Verbeke won er de Prijs voor de Letteren van de Provincie Oost-Vlaanderen mee. Er verschijnen vertalingen in het Duits, Tsjechisch, Deens, Fins en Russisch. 

Sinds 2003 schrijft Annelies Verbeke voor verschillende media. Zij had een column in het inmiddels verdwenen maandblad DENG en schreef een tijdlang korte essays voor de boekenbijlagen van De Standaard en De Morgen. Van 2006 tot 2012 verscheen tweewekelijks op woensdag een column van Verbeke op de achterpagina van NRC Handelsblad. In 2011 wisselden zij en Pascal Verbeke elkaar af in De Morgen met de reeks Verbeke-Verbeken, waarvoor Verbeke mensen interviewde die België verlaten.

In 2004 voerde Victoria haar mini-toneelstuk TROOSTELOOS op. In 2009 volgde Stukken van TgSTAN, met daarin 'Liefde bij wijze van spreken', een toneelstuk in brieven, dat zij samen met collega Yves Petry schreef. In februari 2010 ging Rail Gourmet in première, dat Verbeke schreef in opdracht van acteursgezelschap Wunderbaum. Pers en publiek reageerden enthousiast en het stuk werd geselecteerd voor Het Theaterfestival van Vlaanderen 2010. In opdracht van theatergezelschap Skagen schreef Verbeke datzelfde jaar ALMSCH!, een muziektheaterstuk over Alma Mahler. In 2012 toerde FLOW MY TEARS, een muziektheatervoorstelling van Veenfabriek i.s.m. Wunderbaum, met tekst van Verbeke.

Annelies Verbeke treedt vaak op in België en Nederland. Zij was een aantal keer te gast op het Crossing Border Festival in Den Haag en Antwerpen. Ook was zij al te zien op Lowlands 2005 en op De Nachten (2004, 2006 en 2010). Zij nam drie keer deel aan Saint Amour: in 2006 in België, in 2008 in Nederland en in 2010 aan Chagrin d'Amour België. In 2006 bracht ze samen met collega Tom Naegels een literaire tournee met de titel DE INTERNATIONALE. In 2009 was ze op de baan met Te Gek Voor Woorden, een literaire tournee over psychiatrie. In 2010 en 2011 tourde ze met de muzikaal-literaire voorstelling 'About Intimacy' met Venus in Flames.





Recencies




Samenvatting


Maya heeft last van slapeloosheid. Ze heeft dit al een lange tijd, maar niemand schijnt haar te begrijpen. Niemand weet dat ze ’s nachts door de straten slentert, behalve misschien haar vriend Remco, die het al snel uitmaakt. Uit frustratie houdt ze ’s nachts mensen uit hun slaap. Eens als ze een flatje wakker maakt, elke dag één appartement, wordt er heel snel geantwoord. De bewoner heet Benoit de Gieter en heeft zelf ook last van slapeloosheid. Hij begrijpt Maya’s situatie dus; iets wat Maya bij niemand anders vindt, en Maya begrijpt hem ook. Hij bleek ook haar oom Hugo te kennen, die was gestorven aan een teveel aan alcohol. Naast Maya was hij de enige die hem een “fantastische kerel” vond. Maya en Benoit vullen elkaar min of meer aan.




---
”Fiets! Stuur! Wacht niet! Naar links! Voel klap! Zo hard. Pijn hier. En weg. Zie bloed. Mijn bloed. Geen nood. Geen nood. Ga dood.” Dit zijn de bevelen die Maya zichzelf geeft, omdat ze het niet meer ziet zitten. Ze komt onder een truck, maar overleeft het.

Benoit heeft van jongs af aan altijd een levendige fantasie gehad. Het begon met Frederik, een potvis die alleen in zijn dromen bestond. Zelfs als hij al volwassen is, droomt hij nog over Frederik. Zijn droomwereld is vriendelijker tegen hem dan de realiteit, en daarom wil hij bij Frederik blijven. Frederik zegt hem boos dat dat niet kan omdat hij dan zou stranden. Benoit schrikt wakker en gaat nog half slapend een sigaret aansteken, alleen per ongeluk steekt hij het tafelkleed aan en brandt zijn appartement uit. Gedachteloos stapt hij in een trein en op het strand ziet hij een aangespoelde potvis. Hij probeert de potvis in zijn eentje terug te duwen, en wanneer hij merkt dat het geen nut heeft wurmt hij zich in de bek van het dier. Hij wordt meteen opgenomen in een psychiatrische instelling. Daar is ook Ingrid, die de neiging heeft alles te tellen waarvan er meer dan één is. Benoit heeft een korte intieme relatie met haar. Hij weet de toegangscode en probeert haar over te halen samen met hem te ontsnappen. Zij wil niet, en dus ontslaat Benoit alleen zichzelf.

Benoit krijgt werk aangeboden door een vriend van hem. Hij gaat werken als nachtwaker bij het hotel van die vriend. “Nachtwaker”, dat spreekt hem wel aan. Tijdens zijn dienst “ontmoet” hij een nachtvlinder. Hij vertelt zichzelf dat het niet gezond is wat voor soort van relatie dan ook te hebben met een nachtvlinder, maar toch kan hij het niet laten. Hij noemt de nachtvlinder Ernest. Doordat hij deze nachtvlinder houdt verliest hij uiteindelijk zijn werk weer.

Maya en Benoit zijn elkaar dus kwijtgeraakt. Maya gaat op zoek naar hem. Ze had allang gezien dat zijn appartement uitgebrand was, en wist ook al dat hij in een psychiatrische inrichting gezeten had. Daarom gaat ze daar informeren, maar uit alle cijfers waar Ingrid haar aan kan helpen wordt ze weinig wijs.

Uiteindelijk vinden Benoit en Maya elkaar weer terug bij een gogobar. 





Mijn mening


Ik ben erg blij dat ik dit boek heb gekozen. Dit boek is makkelijk te lezen en je bent er zo doorheen. Het heeft niet te lange hoofdstukken waar ik van hou. Ik begrijp nu ook eindelijk wat mensen met slapeloosheid nou meemaken en voelen. Ik had laatst, dat ik maar niet in slaap kwam. Ik lag wakker tot 5 uur 's nachts en werd weer wakker om 8 uur. Toen ik wakker lag werd ik er echt een beetje gefrustreerd van. Want waarom kon ik nou niet slapen?! Ik vond dit een erg goed boek en raad het zeker aan. Er komt ook een mooi stukje in voor waar Maya zingt voor Benoit: 

"I get along without you very well. 
 Of course I do
 Except when soft rains fall and drip from leaves, then I recall...
 ... The trill of being sheltered in your arms.
 Of course i do."





Overige details



Annelies Verbeke - Slaap!
Uitgever : De Geus
Plaats van uitgave : Breda
Datum uitgave : Januari 2005

Aantal pagina’s : 160

Afval en dorre bladeren

Het boek



Het boek afval en dorre bladeren is geschreven door Gabriel Garcia Marquez en is gepubliceerd op 8 maart 2005. Afval en dorre bladeren is een vertaalde versie vanuit het Spaans en heeft 142 bladzijdes.
Het hoofdonderwerp is zelfmoord en hoe deze personages het hebben meegemaakt vanuit hun oogpunt. 















Gabriel Garcia Marquez



Gabriel García Márquez (Colombia, 1927 - Mexico, 2014) was een van de grootste schrijvers van deze tijd.
In 1967 verscheen zijn eerste roman, Het kwade uur, in vertaling bij uitgeverij Meulenhoff. Een jaar later verscheen Honderd jaar eenzaamheid, dat in 1972 in Nederlandse vertaling uitkwam en wereldwijd zou uitgroeien tot zijn bekendste werk. In de decennia daarna verschenen al zijn werken in vertaling bij uitgeverij Meulenhoff, met als meest recente werk zijn zelfportret Leven om het te vertellen (2003) en zijn laatste roman Herinnering aan mijn droeve hoeren (2004).


In 1982 ontving hij de Nobelprijs voor de literatuur. Van zijn boeken werden wereldwijd miljoenen exemplaren verkocht. García Márquez overleed in 2014 87-jarige leeftijd in zijn woonplaats Mexico-Stad.





Recensies 

Bij dit boek kon ik helaas geen echte recensies vinden,vandaar ook maar één link, in plaats van twee. Over dit boek was überhaupt heel weinig te vinden.

http://www.dbnl.org/tekst/_rev002197401_01/_rev002197401_01_0133.php





Samenvatting


Het verhaal is een aaneenschakeling van herinneringen aan wat er de laatste vijfentwintig jaar in het dorp is gebeurd. Drie protagonisten, drie generaties: de oude kolonel, zijn dochter van dertig en haar zoontje van tien, vertellen in innerlijke monoloog het hele verhaal. De aanleiding tot deze terugblik is de dood van de dokter. Al op de eerste bladzijden worden de belangrijkste feiten genoemd; de dokter heeft zich opgehangen, het dorp zal wel blij zijn dat hij dood is, hij was een schandelijk mens, de kolonel gaat hem begraven ook al wil het dorp hem laten verrotten. En dan gaan we terugkijken. Het is een raamvertelling, één grote cirkel: aan het eind zijn we nog even ver als aan het begin. Het lijk ligt in de kist, de kolonel, zijn dochter en kleinzoon zijn nog steeds in de kamer, de buitendeur is geopend en iedereen wacht af wat er gebeuren gaat. We zullen het nooit weten. Maar er is wel een aanwijzing die het ergste doet vermoeden. Het citaat uit Antigone gaat over het verbod om het lijk van Polyneikes te begraven. Antigone overtreedt het verbod, begraaft het lijk van haar broer, wordt levend ingemetseld maar pleegt later zelfmoord.

De dokter is een vreemdeling die op een dag met aanbevelingsbrieven bij de kolonel in Macondo komt. Hoewel hij zich meer als een dier dan als een mens gedraagt, wordt hij in huis opgenomen en opent een praktijk, die heel goed gaat. Na een paar jaar arriveert de Bananen-maatschappij die welvaart brengt in Macondo. Maar de dokter raakt al zijn patiënten kwijt aan de medische dienst van de maatschappij. Hij doet geen enkele poging ze terug te winnen, integendeel, hij sluit zich op in zijn kamer. Zelfs als hem gesmeekt wordt ernstig gewonde dorpelingen bij te staan, komt hij niet naar buiten. Op deze onmenselijke weigering reageert het dorp door te zweren hem na zijn dood niet te zullen begraven.

De kolonel, die een goed christen is en met een mengeling van medelijden en liefde tegenover de dokter staat, interpreteert het gedrag van de dokter als een gevecht met God. Dit is een punt van essentieel belang in het verhaal: de confrontatie van de kolonel, die gelooft in een ‘andere macht’, met de dokter die daaraan twijfelt. Het is niet zo dat de laatste zich boven God stelt, maar hij is verbijsterd over de zekerheid van de anderen dat God bestaat. Heel mooi is de scène waarin de dokter gebiologeerd staat te kijken naar het opwindbare danseresje in het huis van de kolonel. Hij windt het op, de muziek begint, ze danst, een sprongetje en afgelopen. Dit is de allereerste ontmoeting met de dokter: een man die gefascineerd kijkt naar een mechaniek dat een poppetje in beweging brengt. Ziet hij de mens ook zo, vraagt men zich af.

In het dorp heeft de kolonel een zeker gezag omdat hij ex-militair is en omdat hij een van de stichters van het dorp is. Hij doet waar hij zin in heeft, ook al strijkt hij tegen de haren van de dorpelingen in. Een man met een eigen wil, zoals zijn dochter denkt, maar tegenover de dokter staat hij machteloos. De dokter is sterker dan hij. Juist omdat de kolonel in een hogere macht gelooft en niet in zijn mogelijke eigen vrije wil. Dat hij het dorp aan kan, de burgemeester bijvoorbeeld, komt omdat de botheid van die autoriteit voor hem volkomen doorzichtig is. Maar de dokter heeft een andere macht en deze is ongrijpbaar voor de kolonel: de kolonel denkt dat de dokter probeert de dood te overwinnen. Het is alsof de dokter de geschiedenis, de tijd, niet als een cirkel wil zien maar als een rechte lijn. Of anders gezegd: de dokter probeert de cirkel waar we in ronddraaien te doorbreken. In Afval proberen de mensen van het dorp op allerlei wijzen de tijd vast te houden, de kringloop te laten voortbestaan. De dokter daarentegen wil alles loslaten. Hij pleegt zelfmoord, de anderen laten alles over zich heen komen.






Mijn mening


Ik had verwacht dat dit boek heel moeilijk te lezen zou zijn, maar dat viel reuze mee. Het boek interesseerde me niet zo zeer, omdat het over het onderwerp zelfmoord ging. Ik hou niet van boeken dat gaat over zelfmoord, of andere dingen met de dood. Dit was een boek dat totaal niet in mijn rijtje zou passen, maar het was goed dat ik het heb gelezen. Gabriel kan heel goed schrijven, hij beschrijft dingen ook heel goed zodat je het verhaal precies in je hoofd kan afspelen met beelden voor je. Dat vind ik altijd leuk aan een boek en dat is deze schrijver zeer goed gelukt.








Overige details



Gabriel Garcia Marquez - afval en dorre bladeren
Datum uitgave : 8 maart 2010 (vertaalde versie)

Aantal pagina’s : 144

Bint



Het boek



Het boek Bint is geschreven door F. Bordewijk in 1934. Het is een korte psychologische schoolroman , waarin de gedachtes en gevoelens van het hoofdpersoon zeer belangrijk zijn.Het hoofdthema van het boek is het chaotische in het leven en de angst voor die chaos.









F. Bordewijk



Ferdinand Bordewijk (Amsterdam, 10 oktober 1884 – Den Haag, 28 april 1965), auteursnaam F. Bordewijk, was een Nederlandse schrijver van romans, novellen, toneel, prozagedichten, parodieën, grafredes en kritieken. Zijn beroep was advocaat. Hij is vooral bekend van het trio korte werken Blokken (1931), Knorrende beesten (1933) en Bint (1934), en van de roman Karakter (1938), welke laatste in 1997 door Mike van Diem verfilmd werd. Hij ontving in 1953 de P.C. Hooft-prijs voor twee werken: de novellenbundel Studiën in volksstructuur (1951) en de roman De doopvont (1952). De Vijverbergprijs van de Jan Campertstichting werd in 1979 omgedoopt tot Bordewijkprijs. Zelf vond Bordewijk de roman Noorderlicht (1948) zijn beste boek. F. Bordewijk geldt met Simon Vestdijk als de belangrijkste Nederlandse prozaïst van zijn generatie.

Bordewijk kreeg bij zijn geboorte de voornamen Ferdinand Johan Wilhelm Christiaan Karel Emil. Deze zes voornamen liet hij op 13 maart 1919 bij beschikking van de arrondissementsrechtbank in Den Haag wijzigen in Ferdinand.
Bordewijk studeerde rechten in Leiden en promoveerde op vrijdag 3 mei 1912 aan de Rijksuniversiteit te Leiden tot doctor in de rechtswetenschap; hij promoveerde op dertig stellingen. In 1913 werd hij als advocaat beëdigd en kwam als junior op een groot advocatenkantoor in Rotterdam (vgl. Karakter).
In 1916 debuteerde hij zonder veel succes met de dichtbundel Paddestoelen onder het pseudoniem Ton Ven, dat hij ook later enige malen gebruikte. Vervolgens bleef het drie jaar stil.


In 1919 werd Bordewijk kort docent handelsrecht aan de Handelsschool aan het Van Alkemadeplein in Rotterdam (vgl. Bint). Daarna werd hij advocaat te Schiedam, maar bleef in Den Haag wonen, uitgezonderd de vier maanden in 1945 dat het bombardement van het Bezuidenhout hem tot een verblijf te Leiden noopte.




Recensies





Samenvatting


De Bree is een leraar Nederlands, die vanaf november les gaat geven op de school van Bint. Hij werkt thuis aan een studie over Anna Maria van Schuurman, en gaat naar de school voor afleiding en om meer met de werkelijkheid in contact te komen.


De favoriete klas van Bint, 4D, had namelijk de vorige leraar Nederlands, Van Fleer, weggepest. Er heerst een streng regime of de school van Bint, orde en tucht zijn belangrijk. 
De Bree krijgt vier klassen die hij ziet als wezens. Hij noemt ze “de grauwe”, “de bruine”, “de bloemenklas” en “de hel”. 
Aan klas 4D, “de hel” verklaart De Bree direct de oorlog, om zo problemen te voorkomen. Met andere klassen heeft hij die niet. Zijn tactiek werkt inderdaad, want met de korte bevelen die hij geeft werkt de klas het beste. Tegen de kerstvakantie kwam de klas via woordvoerder Steijd vragen of hij vrede wilde, maar zijn antwoord was nee. 
Als de rapportvergadering plaatsvindt hebben de leraren het over Van Beek. De jongen verdient een onvoldoende, omdat hij niet genoeg presteert, maar hij had gedreigd dat als hij een slecht cijfer zou halen, hij zichzelf van kant zou maken. De leraren zijn niet onder de indruk en geven hem het slechte cijfer, waardoor Van Beek radeloos in de gracht springt en in een gasthuis aan pneumonie overlijdt. Bint voorspelt de leraren na de vakantie moeilijkheden omtrent Van Beek. 
Na de kerstvakantie breekt er inderdaad een opstand uit onder de leerlingen, aangezet door Jérôme Fléau en m.b.v. de conciërge. De opzet wordt neergeslagen door “de hel”. Dit had Bint namelijk met “de hel” afgesproken. De conciërge wordt ontslagen, Fléau van school verwijderd en “de hel” wordt beloond. 
Tijdens het jaarlijkse reisje dat met Pasen gemaakt wordt, is “de hel” verdeeld over Remigius en Nox. Het toeval zorgt er echter voor dat Remigius vervroegd vader wordt en dat De Bree mee gaat met een helft van “de hel”. Ze gaan via Bergen op zoom naar België en dan door naar Noord-Frankrijk. Tijdens de reis wordt Te Wigchel ziek, hij hoest de longen a.h.w. uit zijn lijf, en twee leerlingen Heiligenleven en Punselie verdwijnen een dag spoorloos. Ze hebben de originele route gefietst, die gepland stond, maar waar vanwege de hoest van Te Wigchel van afgeweken was. 
Er waren examens op school voor de 5e klassen. Tijdens de examenuitreiking wankelt Bint even (De Bree zag het opeens. Bint stond doodstil, hij schommelde even naar voren, naar achteren. Hij was een blad, overgevoelig voor de zwakke luchtstroom, die de mens ontgaat. Een stalen wil, maar geen stalen lijf. Pag. 
De Bree weigert in eerste instantie een herbenoeming, omdat het de bedoeling was geweest om slechts dit schooljaar vol te maken. Later denkt hij nog eens terug over het afgelopen jaar en bedenkt zich dan. Hij stuurt een briefje naar Bint waarin hij meldt nog een jaar op zijn school vol te maken. Bij het begin van het nieuwe jaar is Bint verdwenen en staat Donkers op zijn plaats als directeur. Bints’ vertrek had te maken met de dood van Van Beek. Of de spanningen hem te veel zijn geworden, of de druk van een of andere arbeidsinspectie wordt niet geheel duidelijk. 
“De hel”, de voormalige 4D is nu 5C geworden. Door te zien wat voor een volwassen kerels (met uitzondering van Schattenkeinder, een lomp maar volwassen meisje) het waren geworden, doet De Bree zo goed dat hij met Bints’ systeem wil blijven werken. 
De Bree probeert tot twee maal toe Bint te spreken te krijgen, maar slaagt hier niet in. Dan wordt hem duidelijk dat Bint wil dat de school door moet gaan zoals het voorgaande jaren ging met zijn ziel in de school, en De Bree gaat met nog meer wilskracht dan anders al vroeg op weg naar school. 






Mijn mening

De hoofdstukken in het boek zijn kort, wat naar mijn mening het lekkerder laat lezen. Het is op het begin, en eigenlijk ook het hele middenstuk, niet helemaal te volgen. Maar je komt er wel doorheen. Je moet steeds even opletten wie nou ook alweer wie is, want er worden nogal wat namen genoemd. De zinnen zijn ook kort wat het ook makkelijker laat lezen. Op zich wil je wel blijven doorlezen, en heb je het boek snel uit, maar het is niet een boek wat ik nog een keer zou gaan lezen. 






Overige details



F. Bordewijk - Bint 
Uitgever : Meulenhoff
Plaats van uitgave : Groningen
Datum uitgave : 1934
Aantal pagina’s : 78